مشتری زمین ندارد! - پرشین بلاگ

به گزارش خبرنگاران ، حتی برای دانشمندانی که مشغول مطالعه انواع پدیده های غیرعادی در کیهان هستند، درک دنیای فاقد سطح سخت است. با وجود آنکه جونو، کاوشگر رباتیک ناسا نهمین سال گردش خود به دور سیاره مشتری را آغاز نموده، هنوز اسرار زیادی درباره این غول گازی شگفت انگیز منظومه شمسی وجود دارد.

به نقل از زومیت، سیاره مشتری پنجمین دنیا دور از خورشید است که بین مریخ و زحل قرار گرفته است. مشتری بزرگ ترین سیاره منظومه شمسی محسوب می گردد؛ چنان بزرگ است که بیش از 1000 سیاره زمین درون آن جای می گیرد و باز هم فضای خالی باقی می ماند. درحالی که چهار سیاره درونی منظومه شمسی یعنی عطارد، زهره، زمین و مریخ، همه از مواد جامد سنگی تشکیل شده اند، مشتری غولی گازی است که ترکیبی شبیه به خورشید دارد.

سیاره مشتری توپی خروشان و متلاطم از گاز است. در بعضی از نقاط این سیاره بادهایی با سرعت حدود 640 کیلومتر بر ساعت می وزد که تقریبا سه برابر سریع تر از طوفان های دریایی سطح پنجی است که روی زمین رخ می دهد.

اگر از بالای جو زمین آغاز کنید و حدود 100 کیلومتر پایین روید، فشار هوا به طور پیوسته افزایش می یابد و درنهایت به سطح زمین، برخورد می کنید که آب یا خشکی است. آن را با مشتری مقایسه کنید: از نزدیکی بالای اتمسفر که عمدتا از هیدروژن و هلیوم آغاز شده است، به سمت پایین بروید. همانند زمین هرچه به سمت پایین تر بیایید، فشار افزایش می یابد؛ اما در آنجا افزایش فشار خیلی بیشتر است.

همان طور که لایه های گاز بالای سر شما بیشتر به سمت پایین فشار می آورند، مانند این است که ته اقیانوس باشید اما به جای آب، به وسیله گاز احاطه شده اید. فشار به حدی زیاد می گردد که بدن انسان خرد و مکوششی می گردد.

اگر 1600 کیلومتر پایین بروید، رفتار گاز متراکم تشکیل دهنده مشتری عجیب می گردد. درنهایت این گاز به شکلی از هیدروژن تبدیل می گردد و چیزی را ایجاد می نماید که می توان آن را بزرگ ترین اقیانوس منظومه شمسی، البته بدون آب نامید.

اگر حدود 32 هزار کیلومتر دیگر پایین تر بروید، هیدروژن بیشتر شبیه فلز مایع جاری می گردد که ماده ای بسیار عجیب است؛ آن قدر غیرمعمول که دانشمندان تازه همین اواخر به سختی آن را در آزمایشگاه بازتولید کردند. اتم های این هیدروژن فلزی مایع به قدری فشرده می شوند که الکترون های آن آزادانه پرسه می زنند.

به خاطر داشته باشید که انتقال لایه ها در مشتری تدریجی است و ناگهانی رخ نمی دهد. انتقال از گاز هیدروژن معمولی به هیدروژن مایع و سپس هیدروژن فلزی به تدریج اتفاق می افتد و در هیچ نقطه ای مرزی مشخصی از مواد جامد یا سطح وجود ندارد. درنهایت، به هسته مشتری خواهید رسید. این منطقه مرکزی، داخل مشتری است و نباید با سطح آن اشتباه گرفته گردد.

دانشمندان هنوز در خصوص ماهیت دقیق مواد هسته مشتری بحث می نمایند. در این زمینه محبوب ترین مدل این است که هسته مشتری مانند سنگ جامد نیست، بلکه بیشتر شبیه مخلوطی داغ، متراکم و احتمالا فلزی از مایع و جامد است. فشار در هسته مشتری به قدری زیاد است که همانند 100 میلیون اتمسفر زمین بر شما فشار وارد می نماید.

اما فشار تنها مشکل شما نخواهد بود. فضاپیمایی که در کوشش است به هسته مشتری برسد، براثر گرمای شدید 20 هزار درجه سانتی گرادی ذوب خواهد شد. این دما سه برابر بیشتر از دمای سطح خورشید است.

مشتری مکانی عجیب و ترسناک است. اما اگر مشتری در اطراف نبود، ممکن بود انسان وجود نداشته باشد. علت آن است که مشتری به عنوان سپری برای دنیا های درونی منظومه شمسی ازجمله سیاره زمین عمل می نماید. مشتری با کشش گرانشی بزرگ خود، مدار سیارک ها و دنباله دارها را برای میلیاردها سال تغییر داده است.

بدون دخالت مشتری، بعضی از اجرام فضایی می توانستند به زمین برخورد نمایند. اگر چنین برخورد فاجعه باری رخ دهد، می تواند موجب انقراض موجودات زنده گردد. به اتفاقی که برای دایناسورها رخ داد، فکر کنید.

شاید مشتری به وجود ما یاری نموده باشد، اما این سیاره خود به طرز خارق العاده ای برای حیات، دست کم به شکلی که با آن آشنا هستیم، نامساعد است.

شاید اروپا، قمر مشتری برترین شانس ما برای پیدا کردن حیات در مکانی دیگر در منظومه شمسی باشد. کاوشگر اروپا کلیپر ناسا که اکتبر 2024 پرتاب شد، قرار است، حدود 50 پرواز از نزدیکی قمر مشتری انجام دهد تا اقیانوس زیرسطحی بزرگ آن را آنالیز کند. آیا ممکن است چیزی در آب های اروپا زندگی کند؟ دانشمندان فعلا توانایی فهمیدن این موضوع را نخواهند داشت. به علت فاصله مشتری از زمین، کاوشگر ناسا تا آوریل سال 2030 به آنجا نخواهد رسید.

5858