توقف تجمیع موسسات در طرح ساماندهی آموزش عالی - پرشین بلاگ

به گزارش شورای عالی انقلاب فرهنگی، جلسه 149 ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور به ریاست دکتر سعیدرضا عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در محل دبیرخانه این شورا برگزار گردید

غلامحسین رحیمی نیز در این جلسه گفت: بخش ساماندهی بسیار حساس و قابل توجه است چرا که این طرح به استناد مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی صورت گرفته و در وزارت علوم، حداقل از بعد از جنگ تحمیلی تا به امروز همیشه در حال گسترش آموزش عالی بوده ایم و هیچ گاه جلوی گسترش مؤسسات آموش عالی نه تنها گرفته نشد، بلکه حتی محدود هم نشد. از این لحاظ اجرای این طرح چندان آسان نبوده و فشار بسیار سنگینی بر وزارت علوم واقع شده است.

معاون وزیر علوم اضافه کرد: مسلماً اسناد بالادستی در برنامه ریزی ساماندهی مد نظر بوده و این 8 برنامه توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان طرح آمایش مصوب شده است. در طرح مساله مدیریت مناطق آموزش عالی خوشبختانه با توجه به مصوبه ای که سال گذشته از ستاد نقشه جامع علمی داشت فعلاً منطقه را در مقیاس استان در نظر گرفتیم و طراحی و برنامه ریزی انجام شد. درواقع همه استان های ما یک شورای مدیریت آموزش عالی دارند که در رأس این شورا، رئیس دانشگاه جامع واقع شده است و این شورا شامل همه رؤسای دانشگاه ها به استثنای دانشگاه های علوم پزشکی است. تا به امروز ساماندهی دانشگاه ها و رتبه سنجی و اعتبار سنجی هم صورت گرفته و مأموریت گرایی هم صورت گرفته است و در این راستا سه طرح بعدی هم در حال اجراست؛ لذا با این طرح ها باید گفت که هیچ مؤسسه آموزش عالی در کشور منحل نمی گردد و در واقع بحث تجمیع به بحث الحاق تغییر کرد.

وی از پاسخ گویی به احتیاجهای اجتماعی منطقه، کاهش هزینه های سربار و ارتقای کیفی به عنوان سه هدف مهم برای این نحوه ساماندهی نام برد.

رحیمی یادآوری کرد: نظام آموزش عالی در کشور نسبت به سایر بخش ها چه در بحث ساماندهی و چه در بخش نوآوری، اقدامات قابل توجهی داشته و قابل مقایسه با آن ها هم نیست.

وی در بیان دلایل ساماندهی مؤسسات آموزش عالی کشور گفت: امروزه تعداد زیادی از مؤسسات آموزش عالی از کیفیت آموزشی لازم برخوردار نیستند. افزایش تعداد دانش آموختان بیکار به دلیل عدم احتیاج بازار کار، توزیع نامتناسب رشته های تحصیلی مورد احتیاج جامعه، رشد کمی نظام آموزش عالی بدون توجه به تحولات و بازار کار، کیفیت پایین آموزش در بسیاری از مؤسسات نوپا و در حال گسترش، نبود تعداد داوطلب ورود و محدود بودن اعتبارات آموزش عالی از جمله دلایل ساماندهی آموزش عالی است.

رحیمی معیارها و شاخص های ساماندهی را نیز به دو دسته درونی و بیرونی تقسیم کرد و گفت: در بخش معیارهای درونی این شاخص ها عبارتند از تعداد اعضای هیأت علمی و تناسب آن با تعداد دانشجو، تناسب اعضای هیأت علمی با رشته های دایر دانشگاه، سرانه مقالات علمی و پژوهشی داخلی و خارجی به هیأت علمی، سرانه فضاهای آموزشی به دانشجو، آزمایشگاه های آموزشی فعال در رشته های تحصیلی دارای مجوز، سرانه تعداد طرح های بیرونی به هیأت علمی، سرانه اعتباری طرح های تحقیقاتی فناوری بیرونی از جمله مهم ترین شاخص های ساماندهی بوده اند.

معاون وزیر علوم معیارهای بیرونی هم شامل تعداد متقاضیان ورود به دانشگاه، احتیاج شهر و استان به رشته های تحصیلی دانست و گفت: در این رابطه از استاندار خواهش کردیم تا احتیاجهای خودشان را اعلام نمایند و اگر استاندار اعلام می کرد که به تمام این رشته ها احتیاج دارد، قطعاً تصمیمات ما هم فرق می کرد که تا به امروز هیچ استانداری چنین پاسخی به ما نداده است. بهینه سازی تنظیم مؤسسات آموزش عالی در هر استان، اهداف سه گانه ساماندهی که بدان اشاره شده همگی به عنوان عوامل بیرونی تلقی می شوند.

به گفته رحیمی، در اواخر سال 1398 دکتر غلامی وزیر علوم این پیاده سازی را ابلاغ کردند اما از سال 1399 شروع شد. با توجه به این طرح از 120 دانشگاه وزارت علوم، 88 دانشگاه مشمول طرح ساماندهی می شوند. پس از ساماندهی این دانشگاه تبدیل به 46 یا 44 دانشگاه خواهند شد. با این روش یک دانشگاه مرکزی با پردیس های مختلف در شهرهای مختلف ایجاد می گردد و حسن این کار هم جلوگیری از اتلاف سرمایه و پذیرش دانشجو در رشته های مشابه در همه این شهرهاست. به عبارتی یک رشته برای همه این دانشگاه ها در یکی از پردیس ها و یا مرکز ادامه می یابد که متناسب با احتیاج یک استان و شهر است. با این اقدام اعضای هیأت علمی هم همچنان به کار خود ادامه خواهند داد. بسیاری از این دانشگاه ها با همین معیارهای مورد نظر ساماندهی خواهند شد.